بکارگیری رویکردهای نوین در دگرسازی فضاهای عمومی؛ طراحی خیابان های کامل

فضاهای عمومی یکی از سرمایه های مهم شهرهای موفق است که عامل بسیار مهمی در پویایی و سرزندگی شهرها تلقی می گردد. این فضاها اگر به گونه ای مناسب طراحی شده و مورد استفاده قرار گیرند، منجر به ایجاد حس مکان و همچنین تعریف هویت های فضایی در شهرها خواهد شد. اما امروزه خیابان ها در میان انواع فضاهای عمومی، صرفا برای اتومبیل ها طراحی می شوند و انتخاب های حمل و نقل همچون پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل نقل عمومی را با مشکل روبرو می سازند و آنها را محدود می کند. تغییر سیاست های حمل و نقلی به سوی در نظر گرفتن نیازهای عابرین پیاده، حمل و نقل عمومی و دوچرخه سواران ، گزینه های بیشتری را برای مردم با توانایی های مختلف و سنین گوناگون برای استفاده از خیابان فراهم می کند. حداکثر بهره وری از خیابان های موجود و سیستم های حمل و نقل عمومی برای کاهش ازدحام و ترافیک و در نتیجه کاهش آلودگی هوا حایز اهمیت است. این نوشتار از رویکردهای پیشین طراحی خیابان های خودرو محور عبور می کند و به طور خاص به طور خاص به مطالعه ی رویکرد طرح خیابان کامل می پردازد. هدف کلی این پژوهش شناخت مبانی نظری و اجرایی این طرح و نقش تاثیرگذار آن دردستیابی به آسمان آبی و زمین پاک با هدف کاهش آلودگی هوای کلانشهرهای ایران می باشد و در دستیابی به آن از اهداف جزیی مانند استخراج شاخصها و معیارها و سیاستهای اجرای طرح خیابان کامل ، استفاده شده است. کند و کاوی بر ابعاد مختلف اجرایی این سیاست و شناخت خیابانهایی برای اجرای طرح خیابان کامل و نیز معیارهای آسمان آبی و زمین پاک، نیز اهداف کاربردی می باشند که در راستای رسیدن به هدف کلی، مورد مطالعه و مداقه قرار خواهند گرفت. روش تحقیق، تحلیلی- توصیفی بوده و در تحقیقات آن از منابع کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است.

Keywords:

خیابان کامل , فضای عمومی , دگرسازی , اتومبیل