ارزیابی زیست پذیری منطقه یک کلانشهر تهران با تاکید بر دیدگاه اکولوژی شهری

امروزه کلانشهرها با مشکلات بسیاری در زمینه های اقتصادی، اجتماع ی، زیست محیطی و کالبد ی همچون کاهش زیستپذیری و کمرنگتر شدن اهمیت اکولوژی شهری در ساختار زندگ ی شهر ی مواجه هستند. بنابرا ین ضرورت و اهمیت توجه به نظریه توسعه پایدار و رویکردهای منتج از آن همچون رویکرد اکولوژی و زیست پذیری ، باعث ایجاد شهری به دور از مشکلات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی خواهند شد. رویکرد زیستپذ یری اشاره به درجه تامین ملزمات یک جامعه بر مبنای نیازهای و ظرفیتهای افراد آن جامعه دارد و اصول کل یدی که به این مفهوم استحکام میبخشد برابری، عدالت، امنیت، مشارکت، تفرج و قدرت بخشیدن میباشد. منطقه یک کلانشهر تهران نیز با دارا بودن وسعتی حدود 8944/3604 هکتار بر اساس نتایج سرشماری 1390 در حال حاضر در حدود 379962 نفر جمعیت را در خود جای داده است و این مقدار جمعیت گواه است که منطقه یک کلانشهر تهران اصول کلیدی زیست پذیری را دارد و از نظر تراکم جمعیت جز مناطق پرتراکم کلانشهر تهران محسوب می شود و در نتیجه ساکنان آن تمایل بیشتری به سکونت در این منطقه را دارند. لذا هدف اصلی این پژوهش، این است که میزان زیست پذیری نواحی منطقه یک تهران در چه وضعیتی قرار دارد و کدام نواحی از نظر زیست پذیری شرایط مطلوب، و نامطلوبی برخوردار است روش تحقیق این مقاله، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی میباشد و با بهر هگیری از تکنیک Topsisوزن شاخصهای زیستپذیری بدستآورده شدهاست. در بین نواحی دهگانه منطقه یک کلانشهر تهران، بالاترین رتبه از نظر شاخص کالبدی زیستپذیری ناحیه6 ،از نظر شاخص زیست محیطی و اقتصادی ناحیه 8 ،شاخص اجتماعی -فرهنگی ناحیه 2 کسب نموده اند. و در نهایت ناحیه 2 در ابعاد چهارگانه شاخص زیست پذیری، در وضعیتی مطلوب قرار گرفته و از نظر زیست پذیری شرایط مطلوب تری نسبت به نواحی دیگر دارد.

Keywords:

اکولوژی شهری , زیست پذیری , توسعه پایدار , پایداری شهری , منطقه یک شهر تهران