مروری جامع بر روش های تقسیم بندی دندان در رادیوگرافی های پری اپیکال

تحلیل رادیوگرافی های دندان نقش بسیار حیاتی درروند تشخیص بالینی ، درمان و جراحی دارد زیرا رادیوگرافی های دندان اغلب حساس به نویز،کنتراست کم، و نور غیریکنواخت هستند. تقسیم بندی دندان در رادیوگرافی های پری اپیکال یکی از مهمترین قدم های تشخیص ضایعات پری اپیکالو پریو دنتال هست که هردو ضایعه در اطراف دندان رخ می دهد. از دیدگاه رادیوگرافی دندانی این تقسیم بندی یعنی شناسایی و تفکیک دندان یابخش هایی از دندان مانند تاج، ریشه از پس زمینه، لثه و فک می باشد که منطقه موردنظر (ROI) حاوی اطلاعات مهمی است که در مراحل بعدی تشخیص مورداستفاده قرار می گیرد و یک تقسیم بندی دقیق و کارآمد در کسب نتایج مناسب نقش مهمی را ایفا می کند.به طورکلی دو ویژگی اساسی که روشهای تقسیم بندی تصویر استفاده می شود عبارتند از: شباهت و انقطاع (گسستگی). درروش اول اکثرا رویکردهابر اساس بخش بندی یک تصویر به نواحی است که با توجه به مجموعه ای از معیارهای از پیش تعریف شده، مشابه هستند. رویکرد روش دوم،تقسیم بندی یک تصویر بر اساس تغییرات ناگهانی درشدت روشنایی است مانند لبه ها در یک تصویر. روشهای تقسیم بندی را می تواند بر اساسمقادیر پیکسل و روابط آنها به سه نوع طبقه بندی کرد؛ مبتنی بر پیکسل، مبتنی بر لبه، و مبتنی بر ناحیه. باوجوداین که، تحقیقات بسیاری در رابطهبا پردازش تصاویر پزشکی در مجلات مختلف منتشرشده است، اما هیچیک از آنها بر تصاویر اشعه X در دندانپزشکی تمرکز نکرده است. برای غلبهبر این فقدان، در این مقاله، رویکردهای مختلف در تقسیم بندی تصویر که به طور گسترده در حوزه بصری کامپیوتر با نرم افزار، برای تصاویر اشعهدندان استفاده می شود موردبحث و بررسی قرار می گیرد و همچنین با توجه به اهمیت میزان تاثیر به صورت دستی،از این لحاظ بررسی می گردد.

Keywords:

تقسیم بندی , رادیوگرافی پری اپیکال , پردازش تصویر , تصاویر اشعه X , دندانپزشکی , تقسیم بندی تصاویر دندانپزشکی