بررسی روشهای تشخیص چهره بعد از جراحی پلاستیک

استفاده گسترده از شاخصهای زیستی مثل چهره انسان در زمینه تشخیص هویت، موجب به وجود آمدن روشهای متعدد برای گریز از شناسایی شدنهویت شده است. یکی از این روشها تغییر ظاهر صورت با استفاده از فرایندهای جراحی است که به آن جراحی پلاستیک گفته میشود. فرایندهایی که درجراحی پلاستیک رخ می دهند می توانند به طور قابل ملاحظه ای ظاهر چهره را تغییر دهند که منجر به ایجاد چالش های جدی در نحوه کارکرد درستالگوریتم های تطبیق و بازشناسی چهره می شود. ازجمله تغییراتی که می تواند در فرایند تشخیص چهره چالش ساز باشد، می توان به تغییرات در هندسه وساختار کلی صورت، تغییر در هرکدام از اجزای صورت و تغییر در بافت صورت اشاره کرد. در این مقاله به بررسی روشهای مهم برای تشخیص چهره واستخراج ویژگی های تصاویر می پردازیم. این روشها عبارتند از تجزیه وتحلیل مولفه های اصلی، آنالیز تمایزات خطی، تبدیل کسینوسی گسسته، حفظتصاویر محلی و تجزیه وتحلیل مولفه های مستقل. این روشها با اهداف گوناگونی طراحی شده اند ولی باگذشت زمان توسط دیگر محققان تکامل یافته وبرخی مراحل به آنها اضافه شده است تا برای شناسایی چهره استفاده شوند. نکته مهم در رابطه با این روشها این است که هرکدام سعی در بهبودجنبهای از شناسایی چهره دارند و بنابراین نمیتوان در مورد عملکرد این روشها اظهارنظر قطعی کرد چون هرکدام از این روشها در شرایط خاصی بهتراز سایر روشها عمل می کنند. بررسی های ما نشان می دهد روش حفظ تصاویر محلی به دلیل جدیدتر بودن نسبت به بقیه، به صورت همه جانبه تر عمل نموده و سرعت شناسایی چهره نیز در این روش بالاتر از بقیه است.

Keywords:

جراحی پلاستیک , تشخیص چهره , تحلیل مولفه اساسی , آنالیز تمایزات خطی , تبدیل کسینوسی گسسته , تحلیل مولفه های مستقل