یاور علی نیا - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی
محمود نورانی - کارشناس ارشد جغرافیا، دانشگاه تبریز
مهدی اسماعیلی نیا - کارشناس ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد واحد تبریز
نیما سعیدی اقدم - کارشناسارشد علومسیاسی، دانشگاه آزاد واحد تبریز

توسعه سریع فضای مجازی و انتقال گسترده امور زندگی بشر و جوامع و سازمانها و شرکتها در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، خدماتی، دفاعی، امنیتی و غیره باعث میشود که انقلابی در زندگیانسانها رخ دهد و انسانها را ناچار نماید که خود را با مقتضیات آن هماهنگ کنند. همهانسانها، حکومتها و به تبع آن دولتهای محلی شهری ناگزیرند این واقعیت را بپذیرند که فضای - مجازی جدا از فضای واقعی یا در برابر آن نیست، بلکه آمیخته با آن و نیز مکمل فضای واقعی است و میتواند سبک زندگی بهتری را برای انسانها در دنیای واقعی آینده تولید کند. در این راستا به نظرمیرسد با ظهور ارتباطات شبکهای کامپیوتری در قالب اینترنت، فضای جدیدی را در شهرها به وجود بیاورد که از آن تعبیر به شهر مجازی میشود که در نتیجه آن موجب کاهش حرکت جمعیت در شهر واقعی، در درجه اول و در درجه بعدی فضاهای همزمان را بدون فرسایش و اصطکاک با یک هندسهموازی امکانپذیر سازد. در این مقاله کوشش گردیده که با رویکردی توصیفی تحلیلی ضرورت ایجاد - شهرمجازی در داخل کلانشهرهای ایران تبیین گردد. یافتههای تحقیق نمایانگر آن است که اگرچه فضای مجازی، یک فضای بدون جغرافیا و رها شده فرض میشود، ولی به نظر میرسد این وضعیتمتعلق به دوران گذار از تک فضایی بودن جهان به دو فضایی شدن جهان میباشد و به مرور فضاهای مجازی از هویتهای مشخص و مرتبط با جهان واقعی برخوردار خواهند شد و منعکس کننده جغرافیای قابل رویت و منطبق با جغرافیای جهان واقعی خواهند بود.

ژیوپلتیکفضایمجازی، شهر واقعی، شهر مجازی، دوفضاییشدن