تاثیر مقادیر کود نیتروژن در فرآیند انتقال مجدد و عملکرد ژنوتیپهای جو در شرایط دیم منطقه گنبد کاووس

این پژوهش به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژنه بر فرآیند انتقال مجدد و برخی صفات زراعی، 6 ژنوتیپ مختلف جو در سال زراعی 95-1394 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد کاووس به اجرا درآمد. این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح کودی نیتروژن از منبع اوره به میزان صفر، 75 و 150کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و فاکتور فرعی ژنوتیپ مختلف جو در شش سطح متشکل از چهار رقم خرم، ماهور، صحرا، یوسف و دو لاین امید بخش جو دیم (لاین 4 و 6 (بودند. در این تحقیق صفاتی از قبیل عملکرد، و همچنین کارایی، میزان و سهم انتقال مجدد اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر متقابل سطوح کود و ژنوتیپ های مختلف در عملکرد دانه در سطح پنج درصد معنی دار بود. . در بین ژنوتیپ ها در کارایی انتقال مجدد لاین 6 بیشترین کارآیی انتقال مجدد را با 01/31 درصد داشت و در گروه آماری ( a (قرار گرفت و رقم صحرا با 13/22 درصد کمترین میزان کارآیی را داشته و در گروه ( b (گروه بندی شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین تاثیر در افزایش عملکرد دانه کارایی انتقال مجدد دارد و با افزایش این صفات عملکرد دانه افزایش می یابد با توجه به نتایج بدست آمده نشان داد که رقم خرم بیشترین و رقم یوسف کمترین عملکرد دانه را دارد. با افزایش سطوح کودی عملکرد دانه نیز افزایش می یابد و در 150 کیلوگرم در هکتار کود مصرفی عملکرد رقم خرم 5129 کیلوگرم در هکتار بدست آمد.

Keywords:

سطوح نیتروژنه , انتقال مجدد , تعداد دانه در سنبله , عملکرد دانه