اثرات مالچها بر روی پوشش گیاهی، خاک و بیابان زایی

یکی از شیوه های کنترل ماسه های روان، مالچ پاشی بر سطح آن ها می باشد تا زمینه برای تثبیت دایمی فراهم گردد . استفاده ازمالچ یکی از رایجترین روشهای تثبیت خاک برای جلوگیری از فرسایش بادی و کنترل ریزگرد است . اعمال مدیریت صحیح و به کارگیری تکنیکهای پیشرفته به منظور حفظ ذخیره رطوبتی خاک و افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک از جمله اقدامات موثر برای افزایش راندمان آبیاری و در نتیجه بهبود بهره برداری از منابع محدود آب کشور است. در این راستا مطالعه مالچهای مختلف به لحاظ اهمیتی که در استقرار پوشش گیاهی، تثبیت اراضی، جلوگیری از فرسایش و کاهش هدررفت آب دارند ضروری میباشد. مالچپاشی در مناطق بیابانی میتواند کیفیت خاک را افزایش داده و از فرسایش آن جلوگیری کند . یکی از فرایندهای مهم بیابان زایی که به شکل وسیعی در سطح جهان در حال اتفاق افتادن است، زوال پوشش گیاهی است. در اثر زوال پوشش گیاهی و کاهش بیوماس، مواد آالی در خاک کاهش مییابد. این کاهش سبب نزول پایداری خاک و در نتیجه تضعیف ساختمان آن شده و شرایط برای تخریب فراهم میشود. بنابراین پوشش گیاهی یکی از عوامل مهم در پیشگیری و حفاظت از فرسایش خاک است. در واقع پوشش گیاهی با نفوذ بیشتر بارندگی در خاک موجب کاهش فرسایش در سطح خاک میشود. علاوه بر این پوشش گیاهی از طریق سیستم ریشه ای به توسعه بهتر ساختار خاک و پایداری آن کمک میکند

Keywords:

مالچ , پوشش گیاهی , خاک , بیابان زایی