رابطه بین سازگاری زناشویی، فرهنگ سبک فرزند پروری با سلامت روانی دانش آموزان دبیرستانهای شهرستان شبستر

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سازگاری زناشویی و فرهنگ سبک فرزند پروری و نیز تعیین رابطه بین دو متغیر سازگاری زناشویی و فرهنگ سبک های فرزند پروری با سلامت روان فرزندان بود. طرح پژوهشی حاضر از نوع همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش را همه دانش آموزان دبیرستانهای شهرستان شبستر تشکیل می دهند. نمونه مورد بررسی این پژوهش (بر اساس جدول مورگان) 250 دانش آموز دبیرستانی بود که بصورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات در سطح آمار توصیفی از میانگین, انحراف معیار و درصد و در سطح آمار استنباطی از روش های همبستگی پیرسون, رگرسیون در تحلیل داده ها استفاده شد. ابزار پژوهش عبارت بودند از: مقیاس سازگاری زوجین، مقیاس سبکهای فرزندپروری بامریند و پرسشنامه زمینه یابی سلامت عمومی 36 سوالی. نتایج پژوهش نشان داد که بین سازگاری زناشویی والدین و سلامت عمومی فرزندان رابطه وجود دارد. بین رضایت و همبستگی زوجین با سرزندگی فرزندان رابطه معناداری وجود ندارد. بین رضایت با سرزندگی فرزندان رابطه وجود دارد. بین توافق و ابراز محبت زوجین با سرزندگی فرزندان رابطه وجود دارد. بین همبستگی و ابراز محبت زوجین با سلامت روانی فرزندان رابطه وجود دارد. بین فرهنگ سبک فرزند پروری مقتدر, ابراز محبت و رضایت زوجین با سلامت روانی فرزندان رابطه وجود دارد.

Keywords:

سازگاری زناشویی , فرهنگ سبک های فرزند پروری , سلامت روانی