فریده رحیمی
علی محمد مکرمی

امروزه کشورهای توسعه یافته صاحب صنعت حمل و نقل هستند؛نتیجه این تصاحب، دادن امتیازاتی به متصدیان حمل و نقل است لیکن اخیرا حقوق حمل و نقل با تحولاتی همراه بوده است از جمله سخت گیری نسبت به تکالیف متصدیان حمل و نقل.معاهده ژنو 1980 نیزاز این جهت که نسبت به تقصیر عمدی و سنگین متصدیان حمل و نقل و نمایندگان آنها سخت گیری کرده همگام با تحولات مزبور است.حمل و نقل مرکب یکنوع روش ترکیبی حمل کالاست که پویا و انعطاف پذیر بوده و می تواند به سرعت همگام با توسعه تکنولوژی و وسایل مختلف حمل و نقل و تغییرات عرضه و تقاضا در نقاط مختلف دنیا خود را وفق دهد.حمل و نقل مرکب با افزایش حجم ترانزیت کالاهای تجاری سبب سرعت در گردش مالی می شود که نتیجه آن سرعت بخشیدن به اتصال سرمایه و بازاراست.با قدری توجه به موقعیت جغرافیایی - استراتژیکی ایران می توان به اهمیت دوچندان حمل و نقل مرکب در آن پی برد. ایران دارای مرزهای خشکی فراوان با همسایگانش است بعلاوه واجد دو دریا در شمال و جنوب کشورو آبهای آزاد است که می تواند به خوبی از شیوه حمل و نقل مرکب استفاده کند.

کنوانسیون 1980 ،حمل و نقل مرکب، اقتصاد مسافت ، توسعه پایدار، موقعیت جغرافیایی ایران