بررسی رابطه خودپنداره و خودکارآمدی در دانش آموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودپنداره و خودکارآمدی در دانشآموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشآموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر بود که در سال 1394 مشغول به تحصیل بودهاند. نمونه اولیه پژوهش به روش تصادفی چندمرحلهای از بین مقاطع مختلف این دبیرستان انتخاب و در نهایت 100 نفر گزینش شدند. ابزارمورد استفاده شامل پرسشنامه منداگلیو و پیریت ) 1995 ( و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر بود. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین خودپنداره وخودکارآمدی دانشآموزان پسر دبیرستانی رابطهی مثبت و معنیداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که خودپنداره قادر به پیشبینی 31 درصد از واریانس خودکارآمدی دانشآموزان میباشد. براساس نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجهگرفت که خودکارآمدی دانشآموزان به عنوان یک متغیر کلیدی در موفقیت تحصیلی، تابع خودپنداره مثبت آنان میباشد

Keywords:

خودپنداره , خودکارآمدی , نوجوانان