بررسی تطبیقی رابطه تربیت اخلاقی و تربیت دینی در دانشگاه اسلامی

یکی از دغدغه های پیش روی نظام های آموزشی، بخصوص نظام آموزش عالی، در همه جوامع، بویژه درجوامع دینی ، موضوع تربیت اخلاقی است که همانطور که اهتمام به آن میتواند ثمرات گوناگونی برای جوامع بشری در بر داشته باشد، بی توجهی به آن نیز می تواند ضربات مهلکی بر پیکره جامعه وارد آورد.از طرفی از جمله وظایف مهم دانشگاه ها انتقال و ترویج ارزشهای اخلاقی و فرهنگی، شکوفاکردن توانایی های فردی و اجتماعی و کمک به رشد شخصیتی، عاطفی، رفتاری و فکری دانشجویان است. اما پرواضح است بیش از آنکه انتظار برود دانشگاه اسلامی به ایجاد مهارت در دانشجویان بپردازد؛ انتظار می رود انسانهایی با ویژگیهای شخصیتی مثبت و به عبارتی انسان هایی با اخلاق نیکو تربیت کند. تحقیق حاضر در صدد بیان این مساله است که چه مبانی ای باعث تحکیم اخلاقیات در بین دانشجویان در دانشگاه اسلامی شود و اصولا رابطه تعالیم اخلاقی با تعالیم دینی پیست در فرایند این تحقیق به ایننتیجه رسیدیم که از آنجا که اخلاق زیر مجموعه دین است) نظریه استنتاج اخلاق از دین (، بنابر این تربیت اخلاقی نیز زیر مجموعه تربیت دینی قرار می گیرد و بموازات آن پیشرفت می کند و لذا کلیه عواملدانشگاه اسلامی و در صدر آنها اساتید، موظفند در ابتدا به تربیت دینی خودشان بپردازند تا بتوانند این تعالیم را در قالب تعالیم اخلاقی به شکل مستقیم و غیر مستقیم به دانشجویان خود بخوبی منتقل کنند تا شاهد نسلی باشیم که در کنار تخصص، نسبت به امور دینی و در نتیجه اخلاقی خود متعهد و مقید باشد.

Keywords:

تربیت دینی , تربیت اخلاقی , دانشگاه اسلامی