لیلا رمضانپور - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی،مدیریت منابع انسانی،گروه مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه آزاد قایمشهر، قایمشهر، ایران
سعید امامقلی زاده - استادیار و عضو هیات علمی، دکتری مدیریت دولتی،گروه مدیریت دولتی،دانشکده علوم انسانی،دانشگاه شمال آمل،آمل،ایران

عصر جدید با سازمان های پیچیده وپویا ، متحول همراه خواهد بود . از این رو بسیاری از سازمان ها برای پیشی گرفتن از سایر رقبا، علاوه بر تملک دارایی های فیزیکی و انسانی در اندیشه ی در اختیار گرفتن سرمایه های فکری و مهارتی کارکنان خود نیز بوده اند. وبدین ترتیب با مدیریت دانش سرو کار دارند سازمانها برای رقابت با رقبای خود باید استراتژی دانش و سیستم های مدیریت دانش را درسازمان خود پیاده سازند. در حال حاضر ارزش سرمایه های فکری سازمان غالبا چندین برابر سرمایه های مادی هستند. که می توانند به عنوان یک صلاح رقابتی در مقابل سازمان حریف به تقابل بپردازند. دانش به عنوان یک منبعاستراتژیک و یک شایستگی کلیدی برای سازمان ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است . مدیریت دانش به عنوان مجموعه ای از رویه های خلق و به اشتراک گذاری دانش در سازمان که دستیابی به ماموریت واهداف سازمان را به حداکثر می رساند بعنوان مزیت رقابتی، سازمان را متمایز از رقبا نموده و آن را قادر به ارایه خدمات بهتر از سایرین به مشتریان می نماید و باعث می شود سازمان از وضعیت موجود خارج و به جایگاه برتری برسد، نسبت به رقبا ممتاز باشد و مزیت منحصربه فرد داشته باشد.این مقاله ضمن مروری برادبیات تحقیق مربوط به مدیریت دانش و تشریح مفهوم مزیت رقابتی با ارایه چارچوب نظری، نقش مدیریت دانش را به عنوان مزیت رقابتی در سازمان مورد بحث و بررسی قرار می دهد و از دیدگاه استراتژیک ، از دانش و سرمایه فکری به منظور خلق و افزایش ارزش سازمانی استفاده می شود و موفقیت یک سازمان بهتوانایی اش در مدیریت این منبع کمیاب بستگی دارد . در این پژوهش به بررسی نقش مدیریت دانش و کسب مزیت رقابتی پرداخته خواهد شد.

مدیریت دانش، مدل خلق دانش، مزیت رقابتی، چارچوب نظری