آسیب شناسی شغلی بانوان مدیر شهرداری تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر آسیب شناسی شغلی بانوان مدیر شهرداری تهران بر اساس سه نوع آسیب درون فردی، بین فردی و فرافردی است. آسیب های درون فردی دربرگیرنده مسایل مربوط به شخص است. آسیب های بین فردی شامل آن دسته از مشکلاتی است که فرد در ارتباط با افراد دیگر چه در محیط کاری و چه خارج از آن، با آن ها روبه رو است. آسیب های فرافردی بیشتر مشکلات مربوط به شغل فرد است. به منظور بررسی سه نوع آسیب مطرح شده میان مدیران، 139 نفر از بانوان مدیر شهرداری تهران در مناطق 22 گانه در سال 1395 به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق، از نوع پیمایش و ابزار سنجش، پرسش نامه است. نتایج نشان می دهد میانگین آسیب‎های درون فردی و آسیب های فرافردی در بانوان مدیر کمتر از 30 سال، بیشترین میزان است ولی میزان آسیب های بین فردی در بین گروه‎های مختلف سنی تفاوت معناداری ندارد. همچنین هرچه مرتبه مدیریتی بالاتر می‎رود، آسیب‎های درون فردی و آسیب های فرافردی کاهش می یابد. میزان آسیب های بین فردی در بین گروه‎های مختلف مرتبه مدیریتی تفاوت معناداری ندارد. انگیزه و ضرورت اشتغال پاسخگویان در موارد مختلف به ترتیب اهمیت و ضرورت عبارت اند از: به کار گرفتن تحصیلات و مهارت تخصصی، عوامل اقتصادی، دستیابی به جایگاه و منزلت برابر با مردان، کسب هویت اجتماعی، اعتمادبه نفس و خودباوری، توانایی و مهارت بیشتر زنان در برخی از مشاغل، سلامت و نشاط روحی. نتیجه دیگر پژوهش حاکی از آن است که هرچه عوامل اقتصادی در انگیزه افراد و ضرورت شغلی آن ها بیشتر نقش داشته باشد، آسیب های درون فردی و آسیب های فرافردی بیشتر است و هرچه عوامل اقتصادی و دستیابی به جایگاه و منزلت برابر با مردان در انگیزه افراد و ضرورت شغلی آن ها بیشتر نقش داشته باشد، آسیب‎های بین فردی بیشتر است. بر این اساس می توان گفت افرادی که عوامل اقتصادی، محرک شغلی آنان بوده، بیش از سایرین درگیر مسایل شخصی، ارتباطی و شغلی هستند. همچنین کسانی که هدف و انگیزه شان از کار کردن، رسیدن به جایگاه و منزلت برابر با مردان است، مسایل و مشکلات ارتباطی بیشتری دارند.

Keywords:

آسیب شناسی شغلی , آسیب های درون فردی , آسیب های بین فردی , آسیب های فرافردی , بانوان مدیر شهرداری تهران