مقایسه تاثیر خاک نرم و سفت بر روی سازه های دارای جداگر لرزه ای

سیستم های جداساز لرزه ای روشی جدید برای کاهش تغییر مکان نسبی و شتاب طبقه ای است؛ به طوریکه این سیستم با جذب و اتلاف بخشی ازانرژی ورودی ناشی از زمین لرزه از زمان تناوب های حاوی انرژی زلزله فاصله گرفته و از عمل تشدید جلوگیری می کند. به طور کلی جداکردن بخشی یا کل سازه را از زمین به منظور کاهش پاسخ زلزله جداسازی لرزه ای می گویند در این تحقیق، تاثیر جداگرهای لرزه ای الاستومری بر پاسخ لرزه ای مدل های سه بعدی سازه های فولادی با سیستم قاب خمشی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ساختمانهای 3، 5 و 9 طبقه فولادی برای دو حالت پایه ثابت و پایه جداسازی شده بر روی خاک نرم و سفت مدل سازی شده است. نتایج نشان می دهند که جداگرهای لرزه ای در بهبود رفتار لرزه ای سازه های کوتاه تاثیر بیشتری دارند و بکارگیری این سیستم ها در بهبود رفتار لرزه ای سازه های بلند که به خودی خود دارای زمان تناوب بالایی بوده، مناسب نبوده و غیر قابل توجیه است. و در سازه های بنا شده بر روی خاک نرم افزایش چشمگیری در مقادیر برش طبقات و جابه جایی نسبی طبقات مشاهده می شود.