بررسی تحلیلی برجهای آرامگاهی دوره سلجوقی در جاده ابریشم

بنای مقبره و آرامگاه در ایران بیشتر از سایر کشورهای اسلامی مورد توجه بوده است ، زیرا ایرانیان به اولیا و بزرگان خود بسیار احترام میگذاردند و آنها را تقدیس میکردند. در قرن 5 و 6 هجری و در دوره سلجوقیان احداث مناره ها و برجهای آرامگاهی مورد توجه ویژه ای قرار گرفت و حتی میتوان گفت به تکامل رسید. در این مقاله از روش تحقیق تفسیری-تاریخی و بررسی اسناد و مدارک موجود تاریخی اعم از مکتوب و تصویری ، به بررسی برجهای آرامگاهی در جاده ابریشم که در دوره سلجوقی بنا شده اند پرداخته میشود. بدین منظور دوازده مورد از برجهای آرامگاهی این دوره که در مسیر جاده ابریشم واقع شده اند برگزیده شده است و از لحاظ ویژگی های کالبدی ، ویژگی سبکی ، هندسه پلان و تزیینات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. بررسی انجام شده نشان داد رابطه ای مستقیم بین سادگی و پیچیدگی پلان با پیشرفت در تزیینات و پوشش سقف وجود دارد. با توجه به همزمانی ساخت چند برج مشاهده میشود تعدادی از برجها به شیوه خراسانی و تعدادی به شیوه رازی ساخته شده اند و اینگونه نتیجه گیری گردید که شیوه های معماری محدود به زمان نیستند و می توان آنها را محدود مکان نیز دانست

Keywords:

دوره سلجوقی , راه ابریشم , برج آرامگاهی , مقبره , معماری