امیر پورزارع - کارشناس معماری، دانشکده معماری پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

این مقاله جستاری است پیرامون نقش صوت به عنوان عنصری کلیدی در توسعه فضایی یک اثر معماری در جهت پیشبرد مفهومی راه حل های طراحی، و به دنبال ایجاد تعاملی است بین معماری با سیستم های حسی شنوایی در یک مسیر درست. در اغلب پژوهش های صورت گرفته در حوزه معماری، همواره این هنر از جنبه بصری مورد خطاب قرار گرفته و کمتر به تاثیر سایر حواس در آن پرداخته شده است. بخصوص بهره مندی از صوت به عنوان مصالح معماری کمتر مورد توجه بوده است. این بررسی در نظر دارد با مطالعه ویژگی های صوت، ارتباط و نحوه تاثیر پذیری آن از هندسه و مصالح و تاثیر گذاری آن بر معماری، به بررسی مفهومی پیوند میان صدا و معماری بپردازد. هدف از انجام این پژوهش نزدیک شدن به پاسخ این پرسش ها است که: مفاهیم پنهان، ارتباطات و شباهت های مفروض در روند طراحی صدا و طراحی معماری کدامند چه راهکارهایی برای برقراری دیالوگ بین طراحی صدا و معماری فضا و در مقابل، فرار از صوت به عنوان یک عنصر نامطلوب فضایی وجود دارد چه بسترهایی پتانسیل ارایه این نوع از ارتباط فضایی را داشته و یا از وجود آن می توانند در راستای اهداف مطلوب خود بهرمند باشند در نهایت این پژوهش با تکیه بر مطالعه تطبیقی و در قالب بررسی پروژه های موفق معماری نشان می دهد که صدا به عنوان عنصری جدایی ناپذیر از معماری، باید بیش از پیش مورد توجه معماران و شهرسازان قرار بگیرد.

فضای صوتی، فضای معماری، معماری انتزاعی، طراحی صدا، ویژگی های صوت