زهرا حسن زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری موسسه آموزش عالی روزبهان، ساری، ایران
محمد فرخ زاد - استادیار و عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه گلستان،گرگان،ایران

مسیله معماری پایدار که در اواخر دهه 70 میلادی مطرح شده بود، نوعی نگرش در معماری است که در طراحی فضای شهر به محیط و مسایل مربوط به بوم شناختی نیز توجه دارد. در واقع معماری پایدار را می توان نوعی از معماری دانست که نسبت به ویژگی های، شرایط محیطی و مکانی پاسخگو بوده؛ و از قابلیت های محیط پیرامون خود در راستای ایجاد شرایطی مطلوب استفاده می کند به طوری که کمترین آسیب را به محیط وارد کند. این نوع از معماری دارای مولفه های: اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی است. جنبه ای از معماری پایدار که کمتر به آن توجه شده، پایداری اجتماعی است که عدم توجه به اصول پایدار اجتماعی؛ از جمله زیبایی شناختی، راحتی و آسایش، امنیت، هویت اجتماعی و... باعث از بین رفتن پویایی و روح زندگی در فضای شهری می شود و در مقابل توجه به شاخص های پایداری اجتماعی منجر به ایجاد حس مکان و تعلق خاطر نسبت به فضا میگردد. در مقاله حاضر که به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است ضمن بررسی نیازهای انسان، تاثیر فرهنگ و شرایط محیطی به معرفی برخی از شاخص های پایداری اجتماعی می پردازیم.

معماری پایدار، پایداری اجتماعی، توسعه پایدار، شاخص های اجتماعی پایداری