زهرا فروتن - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
سیده مرضیه طباییان - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد هرند(اصفهان)، اصفهان، ایران

امروزه کارشناسان با درک اهمیت و ضرورت پرورش انسان در دوران کودکی، به دسته بندی و طراحی فضاهایی پرداخته اند که هوش، خلاقیت و مباحث اخلاقی مرتبط را از دوران کودکی رشد می دهند. دوران خردسالی پیش از دبستان دوران کوتاهی است که در شکل گیری شخصیت کودک بسیار موثر است چرا که کودک نخستین دانستنی هایش را در مورد محیط زندگی در این سالها کسب می کند. بسیاری از متخصصان بر نقش فضاهای کالبدی مناسب مهدکودک در تحول شخصیت، رشد خلاقیت، ممانعت از اغتشاش ذهنی، به حداقل رساندن شرایط خطرزایی که مانع تحول استعدادهای کودک شوند و فراهم کردن محیطی سالم برای تعامل کودک تاکید فراوان دارند. هدف مقاله حاضر تبیین عوامل تاثیر گذار فضای کالبدی مهدکودک بر تعاملات کودکان در راستای رشد شخصیتی، عاطفی، روانی و جسمی آنها و برخی ویژگیهای معماری است. با شناخت این عوامل و به کارگیری ایده های حاصل می توان فضای مهدکودک را به گونه ای طراحی کرد که کودکان بتوانند با انگیزش بیشتر و تعامل با یکدیگر توانایی ها و استعدادهای خود را افزایش دهند و به رشد شخصیتی و روانی بالایی دست یابند. در این پژوهش از دو روش پژوهشی کمی و کیفی استفاده شده است. برای اجرای نقاشی ها ابتدا از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد و سپس برای بررسی نیازهای کودکان از روش تحلیل محتوای نقاشی کودکان استفاده گردید. تحلیل و بررسی تحقیقات صورت گرفته در زمینه نیازهای کودکان و خصوصیات محیط های آموزشی مطلوب به همراه نمودارها و جداول مربوط به نتایج توسط نرم افزار spss ارایه گردیده است.

فضای کالبدی، رشد کودک، تعاملات کودک، مهدکودک