صبا ایروانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران
هادی پندار - دکترای طراحی شهری و استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه مازندران

رودخانه های درون شهری از پتانسل های طبیعی شهر ها هستند و دارای مزایای زیادی برای حضور عابر پیاده می باشند. حال آن که امروزه در بسیاری از شهر هایی که در درون شهر از فضای کناره رودخانه برخوردارند، بی توجه به اینگونه فضا ها موجب شده کمتر مورد استفاده عابر پیاده قرار گیرند. یکی از چالش های مرتبط با موضوع فقدان معیار های کیفی و مفهومی به منظور انجام طرح های موضوعی و دستیابی به نتایج مکانی و کاربردی به این منظور می باشد. از این رو پژوهش حاضر به دنبال تبیین عناصر و کیفیت های مورد انتظار در چارچوب نظری مناسبی به منظور بومی سازی تجارب جهانی در خصوص کیفیت های مرتبط با پیاده رهواری در حاشیه رودخانه هراز شهر آمل است. پژوهش به روش استدلال منطقی از تجارب جهانی و پرسشنامه کمی در شهر آمل انجام شده است. گونه-ای از همسان انگاری که با مقوله بندی و بسط مفاهیم همراه شده است. نمونه های خارجی تحلیل شده شامل طرح توسعه رودخانه پیتسبورگ و طرح توسعه رودخانه اسکویل کیل است که نتایج حاصل از آن در انطباق با شرایط رودخانه هراز بازبینی وتحلیل گردیده است. هدف از آن انجام پژوهش تبیین شاخص هایی بومی جهت بکارگیری در حوزه ی عمل می باشد. نتایج حاصل از تحلیل390 پرسشنامه در طول 8 کیلومتر از رودخانه هراز و لبه های آن حاکی از آن است که از نظر مردم شهر آمل کیفیت های مرتبط با مولفه عملکردی نسبت به کیفیت های تجربی- زیبایی شناختی در تقویت پیاده رهواری در حاشیه کناره رودخانه هراز دارای اولویت می باشند.

پیاده رهواری، کیفیت های پیاده رهواری، رودکناری، چارچوب مفهومی، رودخانه هراز