معماری پایدار وراهکارهای نوین دراجرای فرهنگ شهرها

توسعه پایدار شهری که از جمله نظریه ها و سیاست های اخیر و جاری تلقی می شود، بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سال های اخیر را به خود اختصاص داده است. توجه همه جانبه به مسایل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در معماری پایدار تلاشی در جهت بهره گیری مناسب از پتانسیل های بستر طراحی است، به نحوی که در چرخه طبیعی آنها اختلالی به وجود نیاورد و در حفظ منابع محیطی برای نسل های آینده نهایت دقت را به کارگیرد. شهر محصول دورههای تاریخی متعدد و حاصل روابط خاص میان وجوه اجتماعی، فرهنگی، انسانشناسی، جغرافیایی و اقتصادی است و معماری امروز نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها خواهد بود ؛ لذا شهر یک کلیت مادی است که توسط اذهان یا شعورهای انسانی ساکن در آن ادراک میشود که به زمینه های فرهنگی آن قوم و ملیت مربوط میشود. ایجاد انتظامی ذهنی برای درک کلیت فوق ضرورت دارد.معماری پایدار بر پیوند بامحیط تاکید دارد و بناهای یک شهر خود سرمایه های فرهنگی منابع تاریخی و دارای پتانسیل های اجتماعی و اقلیمی می باشند. در این پژوهش با مطالعه منابع کتابخانه ای مربوطه و با استفاده از روش تحلیلی توصیفی به بررسی داده ها ی معماری پایدار، توسعه پایدار شهری پرداخته و در نهایت راهکارهایی جهت توسعه فرهنگ در کلان شهرها ارایه می گردد که ضمن برجسته نمودن ویژگی های دارای ارزش، اهداف توسعه پایدار و معماری پایدار را نیز در آن محقق سازد.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری پایدار , کلان شهرها , معماری , فرهنگ