بررسی عملکرد سنجه های شدت لرزه ای در برآورد پاسخ لرزه ای سازه ها

انتخاب هدفمند شتاب نگاشت ها به منظور کاهش زمان انجام تحلیل های دینامیکی غیرخطی از موضوعات مطرح و بروز در مهندسی زلزله است. در این مقاله، روشی برگرفته از روش معیار شدت شرطی تعمیم یافته که توسط بردلی در سال 2010 مطرح شد مورد ارزیابی قرار گرفته است. شتاب نگاشت های مورد استفاده در این مطالعه، شامل 31 شتاب نگاشت حوزه نزدیک با مکانیزم گسلش امتدادلغز می باشند. تعداد هفت شتاب نگاشت از میان 31 شتاب نگاشت توسط الگوریتم ژنتیک با استفاده از روشی برگرفته از روش معیار شدت شرطی تعمیم یافته انتخاب شده اند به قسمی که مشخصات آماری سنجه های 21 گانه شدت لرزه ای بین هفت و 31 زلزله دارای کمترین تفاوت باشد. در ادامه مجموعه ای شامل 1540 نوسانگر یک درجه آزاد غیرخطی (معرف سازه های بتنی) با دوره تناوب های مختلف، میرایی پنج درصد و منحنی های رفتاری مختلف در دسترس است. این مجموعه یک بار تحت تحریک 31 شتاب نگاشت زلزله و بار دیگر تحت تحریک هفت زلزله انتخاب شده قرار گرفته و تحلیل های دینامیکی فزاینده انجام گردیده است. نتایج نشانگر آن است که میزان تفاوت نمودارهای خلاصه شده %16، %50 و %84 تحلیل دینامیکی فزاینده در اغلب موارد دارای تطابق مناسبی بین هفت و 31 زلزله می باشد. به منظور بررسی دقیق تر، با استفاده از الگوریتم ژنتیک، 1000 مجموعه هفت تایی انتخاب شده و نوسانگرهای یک درجه آزاد غیرخطی در معرض آن ها قرار گرفته اند و منحنی های تحلیل دینامیکی فزاینده 31 شتاب نگاشت و هفت شتاب نگاشت انتخابی با یکدیگر مقایسه شده اند و میزان خطا در حالت های کمترین و بیشترین تطابق محاسبه شده اند که میزان این خطا در بیشتر موارد قابل قبول بوده و در بعضی موارد معدود به بیش از 60 درصد نیز رسیده است.

Keywords:

انتخاب شتاب نگاشت ها , تحلیل دینامیکی غیرخطی فزاینده , حوزه نزدیک , الگوریتم ژنتیک