بررسی نقش مخروط افکنه ها در توسعه منطقه ای

ویژگی های ژیومورفولوژیک و توپوگرافیک یک مکان جغرافیایی نه تنها در توسعه و گسترش فیزیکی سکونت گاه ها موثر است بلکه یکی از عوامل موثر در ارتباط بین سکونت گاه ها و توسعه منطقه ای درابعاد مختلف می باشد. واحدهای ژیومورفولوژی موثر در توسعه مناطق به اشکال گوناگونی تقسیم می شوند و هر یک با توجه به خصوصیات خاص خود تاثیری متفاوت از سایر واحدها در توسعه منطقه می گذارد. یکی از این واحدها مخروط افکنه ها هستند. مخروط افکنه ها به عنوان واحدهای توپوگرافیک پایکوهی هم می توانند به عنوان نقاط تهدید کننده توسعه مناطق و هم به عنوان نقاط تحریک توسعه در مناطق (شهر و روستا) عمل کنند. در این مقاله سعی شده به منظور بررسی اثر مخروط افکنه ها در توسعه مناطق ابتدا رابطه بین ژیومورفولوژی و انواع شهر بیان شده و سپس نقاط ضعف و قوت مخروط افکنه ها در توسعه مناطق مورد بررسی قرار گیرد. نوع تحقیق در این پژوهش بنیادی و روش گرد آوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای است. نتایج مطالعات و بررسی ها نشان میدهد مخروط افکنه ها به عنوان مظاهر طبیعی در مناطق جغرافیایی همچون سایر عوامل طبیعی موجود در یک منطقه دارای تقاط قوت و ضعفی از چشم انداز برنامه ریزی و توسعه هستند که میتوان با برنامه ریزی صحیح و دقیق به تقویت جنبه های مثبت و تضعیف جنبه های منفی انها پرداخت و نهایت استفاده را در توسعه مناطق و برنامه ریزی منطقه ای از آنها نمود.

Keywords:

مخروط افکنه , توان ها و محدودیت های منطقه ای , برنامه ریزی منطقه ای