بررسی کیفیت فضاهای شهری از منظر پیاده مداری نمونه موردی خیابان خیابان مدرس

خیابان از مهمترین عناصر منظر شهری است که نقش اصلی در حرکت شهروندان در شهر و ادراک آنها از محیط را فراهم می کند. راه اصلی ترین موقعیت درک یک شهر است . راه رفتن در خیابان شکلی ابتدایی از تجربه کردن شهر را به ما می دهد .و معبر پیاده در فضای عمومی شهری برای حرکت عابر پیاده می باشد که می تواند موجب تقویت رابطه اجتماعی و معنوی شهروندان تلقی گردد ولی اغلب به دلیل بی توجهی و تخصیص امکانات ناچیز و ناقص در سطح پیاده راه ها و عدم آموزش و آگاهی مردم از قوانین حرکت پیاده ها حقوق واقعی خویش را نشناخته و گاهی از این حق محروم می شوند بطوری که این سهم در نظام حمل و نقل در دهه های اخیر بر اساس آمار با توجه به زندگی ماشینی و توافق ماشین و موانع بی شمار دیگر کمرنگ شده است. موضوع عابر پیاده و جایگاه او به خصوص بعد از جنگ جهانی و بازسازی شهرها دوباره موضوع جدی و در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار گرفته است بر این اساس ارتقای فضاهای شهری در جهت ایجاد محدوده هایی برای عابرین پیاده نیاز به تفکری نو برای سهم عابر پیاده دارد. و تفکر نوین نیازمند ساز و کارهای اجرایی و برنامه ریزی دقیق می باشد که تعادل میان طراحی فضاهای شهری ، عابر پیاده و وسیله نقلیه را در مورد شهرها پدید آورد. در فضاهای شهری ایرانی وجود تفکرات نوین برای ارتقاء کیفیت فضاهای شهری که می تواند منشاء خلاقیت و نوآوری باشد متاسفانه جایگاهی ندارد. کرمانشاه نیز به پیروی از معماری و سبک کشوری هیچ گونه اثری از ارتقای فضای شهری نوین جهانی و استفاده از روشها و سبک های آن را در خود ندیده است. در کرمانشاه بویژه در خیابان مدرس ، امروزه فضای مناسب برای عابرین پیاده به ندرت یافت می شود و این به وضوح با استناد به مشاهدات عینی و ارایه استنادات پرسشنامه های میدانی قابل مشاهده است ، چنانکه می توان گفت فضای مناسب برای عابرین پیاده حلقه ای فراموش شده در اجرای برنامه ها و طرح های شهری به حساب می آید. لذا در این پروژه ما سعی بر طراحی فضای شهری پیاده مدار داریم که پایه و اساس آن بر پیاده مداری استوار باشد به گونه ای که فضاهای ویژه ای برای پیاده روی عابرین داشته باشد چنانچه این فضا بتواند تا حد زیاد عابرین پیاده را تشویق به پیاده روی در این فضا کند. زیرا همان طور که از استنادات عینی پیداست فضاهای شهری تنها به عبور و مرور اتومبیل اختصاص یافته اند و از نقش اصلی خود به عنوان فضای انسانی دور افتاده اند. بنابراین اجرای اینگونه طرح های شهری، بسیار در کرمانشاه ضرورت می یابد. بسیاری از محیط های انسان ساخت امروزین از حدایقل شرایط لازم برای پیاده روی شهروندان بی بهره اند. ارزیابی محیط های شهری و تفکر نوین بر اساس قابلیت آنها جهت تسهیل پیاده روی موضوعی ضروری برای تحقیق و بررسی بیشتر بشمار می آید . در این پروژه سعی بر این است که با استفاده از مطالعات گسترده در خصوص ارتقاء فضاهای شهری پیاده محور و استفاده از سبک ها و شیوه های جدید آن و همینطور بکارگیری دست آوری های نوین طراحی شهری در ارتباط با گذشته ، نیازهای عابرین پیاده و .... ارتباطی تعامل ورزانه برقرار نماید.

Keywords:

کیفیت فضاهای شهری , پیاده مداری , خیابان مدرس , کرمانشاه