سیر اندیشه های تیتوس بورکهارت در حوزه هنر و معماری اسلامی

هنر اسلامى به آثار فرهنگ و تمدن ملت هاى مسلمان در دوران اسلامى (تاریخ اسلام) اطلاق مى شود و داراى خصوصیات و توصیفاتى است که در عالم تفکر سنت و زیبایی شناسى عرفانى مى توان از آن سخن گفت. هنر در تفکر و معرفت سنتى، ماهیتى متفاوت با دوران جدید دارد؛ چیستى هنر، پرسش دوران و عالم جدیدى است که انسان عصر حاضر، معمار آن است. گمان می شود که پژوهش های موجود در زمینه هنر و معماری اسلامی صرفا جنبه تاریخی دارد. در این میان تیتوس بورکهارت از جمله اندیشمندانی است که علاقمند به هنر و تمدن اسلام شد، و به تحلیل و توصیف اماکن مقدس اسلام و جوانب مختلف معرفت و عرفان اسلامی پرداخت. او هنر و معماری اسلامی را با نگرشی متفاوت با آنچه در غرب معمول بود، تجزیه و تحلیل کرده و حکمت خالده، هنر مقدس و سنت های شرق از دیدگاه های وی بوده است. هدف از ارایه این پژوهش فراهم آوردن زمینه ای مناسب جهت توجه به هویت و فرهنگ سنتی و اسلامی در عرصه هنر و معماری است و همچنین سعی بر بررسی اندیشه های تیتوس بورکهارت، سید حسین نصر و حسن بلخاری قهی در خصوص معماری اسلامی، معماری ایران، تزیینات اسلامی و نمونه موردی از مساجد بدو اسلام و همچنین مساجد کهن ایرانی شده است؛ در نتیجه بورکهارت به بحث توحید، کثرت به وحدت و وحدت به کثرت، پرداخت و روح اسلامی هنر را در معماری مساجد و مکان های دینی دیده است؛ او شیوه ای جدید در حوزه شناخت اسلامی را آغاز کرد و هنر اسلامی را پایه و بیانگر هنر معرفی کرد.

Keywords:

اندیشه , تیتوس بورکهارت , معماری اسلامی , تزیینات اسلامی , هنر مقدس , حکمت خالده