مطالعه لزوم بکارگیری نیوجرسی(حفاظ بتنی) به عنوان جایگزین گاردریل در ایمنی جاده ها

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,723

This Paper With 10 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AUUM03_384

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396

Abstract:

ایمنی در تردد وسایل نقلیه یکی از اصولی ترین مبانی در مهندسی ترافیک و برنامه ریزی حمل و نقل است. طراحی راه و تامین ایمنی راهها برای جلوگیری از انحراف وسایل نقلیه از مسیر اصلی و خطر برخورد با موانع حاشیه جاده ها و جزایر میانی بزرگراه ها و سایر خطرات جانبی، امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین ایمنی کناره راهها زمانی تامین میشود که طراحی وحفاظت صحیح این ناحیه در برابر موانع ثابت، خسارات جانی، مالی و صدمات وارد به وسایل نقلیه منحرف شده به حداقل رسیده و باعث برگشت آنها به مسیر اولیه جهت ادامه حرکت میشود. در هیچ جای دنیا گاردریل برای نگهداشتن اتوبوس و خودروهای سنگین ساخته نمی شود. این حفاظ ها برای کنترل ترافیک معمول و خودروهای کوچک کارایی زیادی دارد. جدا شدن اتصالات گاردریل و فرو رفتن آن به درون بدنه خودرو که در تصادفات واقع شده در کشورمان بسیار رخ می دهد. به هر حال در شرایطی که خودروسازان تمایلی نسبت به ایمن سازی محصولات قدیمی و خارج از رده خود نشان نمی دهند و فرهنگ سازی در راستای بهبود شرایط رانندگی در کشورمان نیز به کندی پیش می رود، توجه به ایمنی راه ها و ایمن سازی جاده ها از اهمیت ویژه ای برخودار است که متاسفانه به ندرت به آن توجه می شود. تنها با اصلاح گاردریل ها ، جایگزینی آنها با نیوجرسی و ایمن سازی شانه های جاده می توان سالانه از مرگ ده ها هزار نفر از هموطنانمان جلوگیری کرد. گاردریل استاندارد و ایمن نه تنها در برابر ضربات سهمگین از هم گسیخته نمی شود و اجازه عبور اتومبیل ها را نمی دهد، بلکه حتی در تصادفات کاملا مماس نیز وارد بدنه خودرو نمی شود و جان سرنشینان را به خطر نمی اندازد. لذا با توجه به موقعیت جاده ها و نیز وضعیت اقتصادی موجود، و جهت دستیابی به ایمنی بیشتر، مطالعه و بررسی کاربرد و عملکرد نوع حفاظ بتنی (نیوجرسی) به عنوان جایگزین گاردریل در ایمنی جاده ها و روشهای بهینه سازی و ارتقاء حفاظ ها در تحقیق حاضر مورد بررسی قرار گرفته است.

Authors

مسعود ملاپور

کارشناس ارشد مهندسی عمران، حمل و نقل، مدرس دانشگاه

الهام هاشمی

کارشناس برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

فرید انوری

دانشجوی کارشناسی ارشد حمل و نقل، باشگاه پژوهشگران جوان