بررسی راهکارهای بازآفرینی حیات شهری در بافتهای فرسوده شهری (نمونه موردی: محله جعفرآباد کرمانشاه)

رهیافت بازآفرینی حیات شهری یکی از رهیافت هایی است که در دو دهه آخر قرن بیستم به عنوان گزینه ای جهت برون رفت از افت شهری نواحی قدیمی شهرها مورد توجه تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. بافت قدیمی محله جعفرآباد به عنوان نمونه مورد مطالعه یکی از محلات قدیمی شهر کرمانشاه است که در محدوده تاریخی و فرهنگی این شهر قرار گرفته و علیرغم وجود عناصر مذهبی و تجاری در لبه های پیرامونی و گاه در عمق محله، ظرفیت مناسبی جهت بازآفرینی حیات شهری و بهسازی دارد. اما در طول دو دهه 60 و70ه.ش دچار افت اجتماعی و اقتصادی و متعاقب آن افت کالبدی و محیطی شده است. فرضیه اصلی این تحقیق ارتقای کیفیت شهری و رونق اقتصادی از طریق ایجاد دوباره حیات شهری می باشد. در این تحقیق به دلیل پیچیدگی موضوع و چند بعدی بودن مسیله مورد بررسی که نیاز به تجزیه و تحلیل دارد و با توجه به ماهیت و اهمیت موضوع پژوهش از سه روش تحقیقی؛ روش میدانی و پیمایشی، روش تطبیقی و روش تحلیلی استفاده شده است. از آنجاییکه برای بررسی افت شهری در بافت قدیمی محله جعفرآباد مجبور به بررسی کیفیت فعالیتهای موجود در محدوده خواهیم بود و فعالیتهای موجود در محدوده متنوع می باشند و هر کدام اطلاعات خاص خودشان را دارند برای کسب اطلاع در مورد هر کدام از فعالیتها علاوه بر روشهای اسنادی و مشاهده عینی از روش پرسشنامه نیز استفاده شده است.

Keywords:

بازآفرینی , حیات شهری , بافت قدیم , جعفرآباد , کرمانشاه