تاثیر عوامل مختلف موثر بر مقاومت و هدایت هیدرولیکی خاک های شنی در نتیجه رسوب گذاری زیستی کربنات کلسیم

رسوبگذاری زیستی کربنات کلسیم (1MICP ) فرآیند سیمانی شدن زیستی ست که اساس این روش فعالیتمیکروبی باکتری های ترشح کننده اوره آز می باشد که اوره را به آمونیوم و سپس کربنات کلسیم تبدیل می کنند وکربنات کلسیم به صورت پلی بین ذرات شن رسوب می کند و در نتیجه آن تخلخل و هدایت هیدرولیکی خاککاهش می یابد. این مطالعه به بررسی عوامل مختلف موثر بر مقاومت و هدایت هیدرولیکی خاک های شنی درنتیجه رسوب گذاری زیستی کربنات کلسیم می پردازد. در مطالعه ای که در دانشگاه مرداک استرالیا صورت گرفت،میزان سیمانی شدن در سطح و عمق خاک مورد بررسی قرار گرفت که نشان داد میزان سیمانی شدن سطح نسبتبه عمق 80درصد بیشتر بود. در مطالعه ای دیگر سرمست و همکاران( 2013)عامل غلظت واکنشگر و زمانواکنش را مورد بررسی قرار دادند که این دو تاثیر معنی داری با سیمانی شدن نشان دادند که با گزارش کاهانی وهمکاران( 2012)مطابقت داشت. در تمامی گزارشات تاثیر سیمان زیستی بر مقاومت و هدایت هیدرولیکی خاکمعنی دار بود، اما در همه آنها این میزان یکسان نبود که این مقدار اختلاف می تواند ناشی از بافت خاک، نحوه عملو طریقه سیمانی کردن ذرات شن، غلظت واکنشگر، زمان واکنش و همچنین گونه باکتری باشد.

Keywords:

رسوب کربنات کلسیم , سیمان زیستی , هدایت هیدرولیکی