سنجش و ارزیابی پایداری گردشگری روستایی

گردشگری هم اکنون به یکی از صنایع مهم در دنیا تبدیل شده است .که بسیاری ازبرنامه ریزان وسیاست گذاران توسعه،صنعت گردشگری را یکی ازارکان اصلی توسعه ذکر می کنند که گردشگری روستایی را نیز جزیی ازاین صنعت محسوب می شود در واقع گردشگری روستایی یکی ازانواع گردشگری است که شکل پایدار آن در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیطی بستر ساز دست یابی به توسعه پایدار محلی می شود. و با وجود سپری شدن حدود دو دهه از تصویب دستور کار 21 که در آن بر تدوین و کاربرد شاخص های توسعه پایدار تاکید شد، هنوز اجماع کاملی در خصوص شاخص های تبیین کننده پایداری، طراحی و استفاده از آنها برای سنجش پایداری و همچنین روش های جامع و کامل که مورد پذیرش تمامی نخبگان و صاحبنظران در سراسر جهان باشد، به وجود نیامده است. با این حال در خلال سال های گذشته شاخصهای متعددی برای سنجش و اندازهگیری توسعه پایدار مطرح شده و گاهی نیز شاخص های پایداری کشورها توسط نهادهای بین المللی به صورت سالانه منتشر میشود.که در این تحقیق به بررسی برخی از این شاخص ها در زمینه پایداری و پایداری گردشگری پرداخته می شود .پژوهش حاضر ازنوع تحقیقات بنیادی می باشد و به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است.سوالات تحقیق حاضر اینست که پایداری گردشگری باید چگونه سنجیده شود و مدل های سنجش پایداری کدامند و شاخص های سنجش و ارزیابی پایداری کدام می باشند و برای ارزیابی پایداری گردشگری چه ابزارهایی را باید به بکاربست نتایج این تحقیق نشان می دهد ره یافت توسعه پایدار گردشگری (STD) گردشگری به مثابه چرخه ای برای توسعه پایدار تلقی میگردد و اصول اساسی توسعه پایدار همانند کاهش فقر روستایی، عدالت و تو زیع درآمد، برابری میان نسلی و بین نسلی، تنوع زیستی و مانند اینها در نظر است تا بتوان شاخص های پایداری را بکار بست.

Keywords:

سنجش پایداری , گردشگری پایدار , گردشگری روستایی