بررسی جنبه های ادبی در دیوان اشعار محتشم کاشانی

محتشم کاشانی ثم النراقی، با القاب سحبان العجم، مقلد ابن حسام، ملک الشعرا، یکی از معروف ترین و مشهورترین شعرای دوره صفوی است که در ادبیات پارسی و تازی ( نظم و نثر) صاحب نام و مقام و در مکتب وی شاعران بسیاری از کاشان و غیر کاشان پرورش یافته اند. نیز اشعارش در سر تا سر ایران معروفیت خاصی یافته است به گونه ای که می توان وی را مشهورترین شاعر مرثیه گوی ایران دانست که برای اولین بار سبک جدیدی در سرودن اشعار مذهبی به وجود آورده است که همانند ستاره بی نظیری در آسمان ادب می درخشد که بستر و بهانه ناز و نازش هر ایرانی است. وی در قالب ها و موضوعات مختلف، اعم از قصیده، غزل، رباعی، قطعه، معما و لغز، ترکیب بند و ترجیع بند و مستزاد شعر سروده که بیانگر جایگاه والای وی در شعر و شاعری است، اشعاری که از ژرفای جان و سویدای دل برمیآید و در مستمع شور و حال پدید میآورد. به همین دلیل باعث شده است اصیل ترین و موثرترین اشعار را بسراید. در پژوهش حاضر سعی شده است به بیان جنبه های ادبی اشعار وی با ذکر نمونه هایی از آن پرداخته شود هدف از انجام این پژوهش آشنایی بیشتر با ویژگی های ادبی به کار رفته در دیوان اشعار محتشم کاشانی است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استوار است.

Keywords:

محتشم کاشانی , اشعار , جنبه های ادبی