هادی کاربخش راوری - مدرس مدعو بخش فنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
علی سیفی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

شهر بزرگترین نماد تمدن بشر است و بشر آن را برای امنیت و آرامش خود بنا کرده است. اما با رشد بی رویه شهرها بدون توجه به الگویی در شهرسازی باعث بوجود آوردن سیمایی بی هویت در تاریخ شهرها شده و با گسترش روز افزون شهرها مبادی ورودی شهر در میان این توسعه سریع، بیشتر با کاربری های صنعتی و نامعقول و غیر مرتبط با شهر شکل گرفته است و هیچ گونه تسلسل فضایی با هویت شهری ندارد. از این رو این فضا به بی معنی ترین قسمت شهر تبدیل شده است. لذا این مسیله مفاهیمی چون هویت شهری، مورفولوژی و همچنینی بعد اجتماعی و زیست محیطی شهر را به مخاطره می اندازد، از این رو توسعه پایدار سعی در دور کردن این نابسامانی ها از محیط زیست و زندگی اجتماعی انسانها را دارد. هدف از این مقاله، شناخت و بررسی اصول و ابعاد توسعه پایدار و حرکت این اصول به سمت یکی از فضاهای شهری و شناسایی مفهوم ورودی با توجه کاربری های اطراف آن که تبدیل به یک فضای فراموش شده در شهر شده است پرداخته و به دنبال آن با حفظ کیفیت زیست محیطی، اختلاط کاربری ها سعی در برآورده کردن نیازهای شهری و انسانی داشته تا ورودی بتواند به راحتی بعنوان یک شناسنامه شهری خوب ایفای نقش نماید، که بر این اساس در این مقاله از ورودی شهر کرمان بعنوان نمونه مطالعاتی استفاده شده و از این روش توصیفی و تحلیلی این مسیله را مورد بررسی قرار داده است.

هویت شهری، شناسنامه شهری، توسعه پایدار، فضای فراموش شده