تدوین فرآیند برنامه ریزی طراحی منظرپردیس های دانشگاهی بارویکرد حس تعلق مطالعه موردی پردیس دانشگاه تهران

بابررسی های انجام شده ازموسسات اموزش عالی ملاحظه می گردد که بیشتر توجهات طراحان و برنامه ریزان به فضاهای درونی بوده درصورتیکهم نظر و فضاهای بازمیتوانند نقش مهمی درارتقای اهداف دانشگاه ها داشته باشند ازانجا که درطراحی منظرهای دانشگاه های ایران مطالعات و تحقیقات کاربردی بصورت فرایندی برنامه ریزی شده باهدف دستیابی به حس تعلق انجام نشده است لذا برای رسیدن به این اهداف باتوجه به کمبود تحقیقات دراین زمینه ضروری دانسته شده که بااستفاده ازبرنامه ریزی معماری که بهعنوان علمی کاربردی و نوعی ازفرایند تصمیم گیری می باشد وبااستفاده ازحرفه منظر و همچنین حس تعلق که یکی ازعلایم و عوامل درارتقای کیفیت های محیطهای انسانی می باشد به الگوی مناسب برای شرایط مشابه دست یابیم که درطراحی فضاهای باز دانشگاه ها اهمیت بسزایی داشته و موجب ارتقای سطح آموزشی درکشور میشود هدف این پژوهش تدوین فرایند برنامه ریزی و بررسی مولفه های طراحی منظر و حس تعلق برمحیط و منظر دانشگاه ها می باشد که دراین مقاله پژوهش فوق برمحیط و منظر دانشگاه تهران متمرکز است روش تحقیق درپژوهش حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی می باشد و ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه می باشد جامعه اماری پژوهش را خبرگان و متخصصان تشکیل داده است درنهایت دراین پژوهش به بررسی چهارمتغیر دانشگاه، شهر، معماری منظر حس تعلق و تاثیر این متغیرها بریکدیگر پرداخته و آنها را تجزیه و تحلیل میکنیم نقاط مثبت را ارتقا میدهیم و منفی ها را برطرف کرده و اولویت بندی می کنیم سپس مدل برنامه ریزی ارایه میکنیم درگام بعدی نتایج مان را به خبرگان میدهیم و آنها نسبت به تجزیه و تحلیل ما نظر خودشان را اعلام می کنند و اولویت بندی می کنند و به نتایج نهایی می رسیم و درنهایت راهکار ارایه میدهیم

Keywords:

برنامه ریزی , طراحی منظر , پردیس دانشگاه , حس تعلق