علی خاکساری - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
سحر ربیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه غیرانتفاعی نور طوبی

امروزه یکی از مهم ترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران مسیله حمل و نقل درون شهری است. فقدان برنامه ریزی راهبردی برای سامانه های حمل و نقل شهری علاوه بر این که موجب تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساخت های جامعه می شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری این سامانه ها یا یکدیگر نیز شده و ممکن است مشکلات بی شماری را در اتصال زیر سامانه ها یه یکدیگر ایجاد کند. تهران به عنوان بزرگترین کلانشهر خاورمیانه با مشکلات جدی در حمل و نقل شهری مواجه است. این مشکلات تا حد زیادی ناشی از مسایل خاص و ویژگی های منحصر به فردی است که در یک تقسیم بندی کلی به مدیریتی و اجرای، موانع ساختاری و کالبدی، موانع اجتماعی و فرهنگی و نهایتا موانع مالی و اقتصادی تقسیم می شود. انتخاب تهران به عنوان یکی از پنج شهر برتر در زمینه حمل و نقل پایدار نشان از هدف گذاری درست مدیریت شهری برای حرکت به سمت پایداری و رفع موانع دارد. همچنین شهردار تهران در تصمیم مدیریتی تمامی پروژه های بزرگ شهری را ملزم به ارایه پیوست اجتمای و زیست محیطی نموده که دو بعد اصلی از پایداری است. در این مقاله ابتدا به مرور ادبیات مرتبط با حمل و نقل پایدار پرداخته شده، سپس موانع دست یابی به حمل و نقل پایدار در تهران بررسی گردیده و اقدامات انجام شده توسط شهرداری تهران در راستای پایداری حمل و نقل شهری معرفی شده و نهایتا با استفاده از تکنیک SWOT راهکارهایی برای دستیابی به حمل و نقل پایدار در تهران ارایه شده است.

حمل و نقل، پایداری، کلانشهرها، تهران