بررسی تاثیرات افزایش قطر نانو ذرات اکسید مس در دسته میله سوخت راکتور هسته ای مدل VVER 440 شبیه سازی شده با نرم افزار انسیس

راکتورهای آبی تحت فشار یکی از رایج ترین راکتورهای هسته ای می باشند که از آب معمولی به عنوان سیال خنک کنننده استفاده می کنند. در این راکتورها با بالا بردن فشار آب، دمای جوش را به شدت بالا می برند تا سیال عامل همواره در فاز مایع باشد. بنابراین سیال عامل این راکتورها، آبی با فشار و دمای بالا می باشد. درکار حاضر، به بررسیاثر افزودن نانوذره به سیال پایه در قطرهای مختلف نانوذره بر روی ضریب انتقال حرارت در دسته میله سوخت یک راکتور VVER-440 پرداخته شده است. به منظور شبیه سازی از نرم افزار Ansys Cfx 15.0 استفاده شده است. در این تحقیق یک دسته میله سوخت شامل 60 میله با ارتفاع 960 میلیمتر مورد بررسی قرار گرفته است. با در نظرگرفتن حالت پایا و جریان سیال تک فازی، جریان و انتقال حرارت مغشوش نانوسیال آب اکسید مس در یک دسته - میله سوخت راکتور مورد بررسی قرار گرفته است. در این شبیه سازی، انتقال حرارت و جریان نانوسیال در کسرهای حجمی 1% و قطر نانوذرات 20 تا 100 نانومتر در سرعت ورودی 2متر بر ثانیه مورد بررسی قرار گرفته است و عددرینولدز بین 125000 تا 320000 تغییر می کند. افزایش قطر نانوذره باعث کمتر شدن ضریب انتقال حرارت می شود هر چند که نسبت به سیال پایه عملکرد بهتری را نشان می دهد

Keywords:

قطر نانو ذره , دسته میله سوخت , راکتور هسته ای , ضریب انتقال حرارت