روش و معیار تصمیم گیری در تعیین مسیول پرداخت خسارت ناشی از تسبیب از منظرقواعد فقه اسلام و قوانین جمهوری اسلامی ایران

تسبیب یکی از پر کاربرد ترین قواعد فقه اسلامی در مسیولیت مدنی و مدیریت بر اموال موسسات اقتصادی وبانک هاست و نقش حلال مشکلات در تعیین عامل خسارت و محاسبهی پرداخت خسارت در تصادفات و خسارات وارده بر بنگاهها دارد. این پژوهش سعی دارد با روش اجتهادی، به تعیین مصادیق و کاربرد میدانی قاعده فقهیتسبیب و برخی دیگر از قواعد پر کاربرد مسیولیت مدنی و مدیریت مالی در بنگاه های اقتصادی اسلام اشاره نماید . روش و معیار تصمیم گیری برای تعیین پرداخت کننده نهایی زیان وارده را بر اساس اسناد بالا دستی و قوانینجمهوری اسلامی ایران مشخص نماید و مدیریت مالی سازمان و بنگاه اقتصادی را در مواردی از قبیل : تسبیب تنها،تسبیب همراه با تقصیر، تسبیب همراه با عدوان، تسبیب عادی، اجتماع اسباب به شکل عرضی و طولی، رابطه قواعد اتلاف با تسبیب، اجتماع قواعد سبب و مباشر، یاری نماید. موارد تشخیص سبب اقوی را مشخص نماید و روش حلتعارض بین قواعد حاکم بر خسارت وارده بر بنگاه را تحلیلی نماید و سبب مقدم را در محاسبهی خسارات و تعیین عامل ورود ضرر و زیان نشان دهد. در این پژوهش عوامل ورود خسارات و روش محاسبه و حسابداری آن در صورتتسبیت انسانهای فاقد اراده، آتش سوزی، تعمد انسان بررسی شده است و ترکیب این عوامل در ورود خسارت بر اموال را تحلیل نموده و معیار تصمیم را تعیین می نماید. مدیریت مالی سازمان، با فهم تحلیلی قواعد فقهی حاکم بر روش تعیین پرداخت خسارت زیان و روش منطقی و اصولی حل روش تعارض بین قواعد و قوانین خسارات ناشی ازتسبیب ، اتلاف و ... ، امکان حسابداری مالی برای سازمان را می تواند ترسیم نماید و اتخاذ تصمیم بر اساس اسناد بالادستی مدیریت نماید و سازمان را از چالش های جدی خسارات ناخواسته و عمدی نجات بخشد. پیشنهاد پژوهش بر بکارگیری قواعد فقه برای حل مشکلات مدیریتی در ایران است.

Keywords:

قواعد مالی , مسیول خسارات , ایران , مدیریت اسلامی