نوریه میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، دانشکده منابع طبیعی دریا، گروه شیلات
حمید محمدی آزرم - استادیار دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، دانشکده منابع طبیعی دریا، گروه شیلات

بدون شک گسترش تولیدات آبزی پروری، به دلیل فشارهای محیط زیستی ناشی از تاثیر آلوده کننده پساب این صنعت بر منابع آبی و وابستگی شدید به روغن و آرد ماهی در تغذیه آبزیان، محدود خواهد شد. امروزه چنین به نظر می رسد که استفاده از تکنولوژی بیوفلاک در این صنعت هر دو مشکل را به صورت یکجا حل می کند. هم مواد مغذی را از پیکره های آبی جدا می نماید و هم از آن در جهت تولید زی توده باکتریایی(پروتیین میکروبی) استفاده می کند که به طور مستقیم و به عنوان غذای اضافی مورد تغذیه آبزیان پرورشی قرار خواهد گرفت و از این طریق ضریب تبدیل غذا را و متعاقب آن هزینه تولید را کاهش می دهد و درک و فهم پایه ای از فلاکه شدن توده ای بسیار ضروری است و می تواند در بهینه سازی تجربیات موثر باشد. در نتیجه با استفاده از این روشاز میزان غذای مصرفی تا % 50 کاسته می شود، بدون آن که روی شاخص های رشد و بقای ماهی تاثیر منفی داشته باشد .علاوه براین مقاومت ماهیان پرورش داده شده در این سیستم دربرابر عوامل بیماریزا به طور چشمگیری افزایشمی یابد و میزان مصرف آب در طول دوره پرورش % 99 کاهش می یابد.

بیوفلاک، آبزی پروری، سیستم های نوین