بررسی عوامل موثر بر آموزش طراحی معماری و دلیل ضعف این موضوع در نظام آموزش ایران

امروزه اهمیت پژوهش در مورد نحوه آموزش معماری، بیش ازپیش آشکارشده است ودراین میان طراحان برای حل مسایلمعماری ازتفسیرهای عینی وذهنی کمک گرفته اند.همچنین چالش های موجود مابین آموزش و معماری، خبرازنقصان وناکارآمدی نظام وروشهای آموزشی درمدارس ودانشگاه های معماری می دهد.آنچه که این مقاله به آن پرداخته، رویکردهای مختلف آموزش معماری همراه بابررسیآن دربین دانشجویان معماری می باشد.دراین راستا، این پژوهش بدنبال واکاوی وجوه نقش چگونگی آموزش معماری و تاثیرآن درکارآمدترکردنطراحی های نوین می باشد.آنچه درابتدای بحث بدیهی می نمایدوجوه پاره ای تناقض هامیان آموزش معماری به صورت همگرا (استاد وشاگرد) وواگرا (مدرن) است.دراین راستا، فرضیه مطرح این است که باشناسایی نقاط قوت وضعف درآموزش معماری واگراوهمگرای سعی دربکارگیری بهترین روش آموزشی دردانشگاه هاوبالابردن سطح دانش دانشجویان ازرابطه دروس نظری وعملی را دارا باشیم.چراکه آموزشمعماری درشکل کنونی شامل دروسی می شود،که هرکدام دریک انتظام مشخص وبه ظاهر پیوسته، نقش تربیت، شکوفایی ورشدتوانمندیدانشجویان این رشته رادردوحوزه دروس عملی ونظری به عهده دارند.اما یکی از قدیمی ترین مشکلات در آموزش معماری عدم ارتباطمتقابل زنده بین دروس نظری وکارطراحی و همچنین چگونگی رابطه دوجانبه بین این دروس است. بدان معناکه دانشجوقادرنیست بینمطالب پراکنده ای که دردروس متعدد ارایه می شود باتوقع مورد انتظارخود بویژه درکارگاه طراحی پیوندی معناداربرقرارسازدوگویی هردرس برایخودداستان مستقل است که با امتحان ونمره ای مجزا پایان می یابد.سرانجام بررسی هانشان می دهدکه توجه به آموزش ترکیبی(استاد وشاگرد ومدرن)، توجه به دروس پیش نیاز و طراحی،اعتقادبه ماهیت بین رشته ای بودن معماری و بکارگیری روش های خلاقانهدرکارگاه طرح معماری، در امرآموزش طراحی فضاهای آموزشی ازمهمترین عوامل موثردرارتقای آموزش معماری می باشد.

Keywords:

آموزش , معماری , یادگیری