ارایه روشی جدید در کاهش محدودیت های فقدان آمار تصادفات در ارزیابی ایمنی عابر پیاده در محورهای برون شهری از طریق ارایه ممیزی ایمنی عابر پیاده (مطالعه موردی: محورساری- قایمشهر)

در این تحقیق پس از قطعه بندی محور ساری- قایمشهر، با تحلیل آمار تصادفات به روشهای فراوانی و شدت، نقاط حادثه خیز عابر پیادهمشخص شدند. سپس چک لیست ایمنی عابر پیاده، ارایه پیاده شناسایی شدند. تسهیلات ایمنی عابر به روش تحلیل سلسله مراتبی و پرسش از خبرگان، وزن دهی و با توسعه یک روش ریاضی، نتایج AHP و بازدید میدانی تلفیق شدند که حاصل آن ارایه شاخص ایمنی عابر پیاده (PSI) بودهاست. نتایج تحقیق نشان میدهد که تعیین نقاط حادثه خیز عابر پیاده با روش های آماری شدت و فراوانی تصادفات در مقایسه با روش ممیزیایمنی عابر پیاده، نتایج متفاوتی داشتند و نتایج روش ممیزی ایمنی کامل تر بوده و محدودیت های روش آماری را پوشش داده است. برای مثالبرخی قطعه ها مانند (21، 19، 5 و 8) از 25 قطعه کل محور، که بر اساس روش آماری تصادف اصلا در اولویت بندی نقاط حادثه خیز قرار نگرفتند، بر اساس روش ممیزی، در حالت خطر نسبی قرار دارند. همچنین بر اساس شاخص PSI، محور ساری- قایمشهر، محوری با خطر نسبی برای عابر پیاده است.

Keywords:

ایمنی عابر پیاده , ممیزی ایمنی عابر پیاده , تصادفات , AHP