بهاره جولایی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه معماری،واحد شوشتر،دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر،ایران
خسرو افضلی - عضو هیات علمی گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر،ایران

به دلیل پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفاده بی رویهاز انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصا در بخش ساختمان که 40 درصد از مصرف انرژی را در کشور به خوداختصاص داده است, مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدیدناپذیر همچنین وجود منابعمناسب انرژی های پایدار در کشور ما معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم ومحیط زیست، فضایی مناسبو با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند . با این وجود برای رسیدن به این اهداف , تحقیقات وسیع و کاربردی در این مورد ضرورتپیدا می کند. بنابراین در زمانی که معماری به دنبال راههای جدید برای استفاده از انرژی تجدیدپذیر و پاک می باشدو در مصرفانرژی های فسیلی احتیاط نموده و در جهت احترام و هماهنگی با محیط زیست قدم برمی دارد. در این مقاله به بررسی تعامل معماریپایدار و انرژی های نو و همچنین تاثیر این تعامل در توسعه پایدار، محیط زیست و بهینه سازی مصرف انرژی می پردازیم تا بتوانیمفضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان به وجود آوریم.

انرژی های نو، توسعه پایدار، سوخت های فسیلی