بررسی اثر همکاری صنعت دانشگاه بر نوآوری فناوری مورد مطالعه: دانشگاه های صنعتی تهران

درک این مسیله که انتقال دانش صنعت-دانشگاه برای مزیت اقتصادی بدون تعیین آن از سوی شرکت ناقص است، بسیار مهم است.بررسی ادبیات نشان داده است که پژوهش در خصوص ارتباط صنعت-دانشگاه در کشورهای توسعه یافته تمایل بیشتری داشته است. باتوجه به قرار گرفتن ایران در دوران پساتحریم و ورود شرکتهای ایرانی به عرصه جهانی و همچنین وجود رقابت بسیار شدید و نیاز بهتوسعه و پیشرفت اهمیت ارتباط درست میان صنعت و دانشگاه بهعنوان عاملی اثرگذار بر نوآوری فناوری بسیار مهم و ضروری است. از اینرو هدف اصلی این پژوهش تعیین اثر همکاری صنعت-دانشگاه بر نوآوری فناوری است.این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات پیمایشی-میدانی و از نظر ماهیت نتایج توصیفی از نوع همبستگی است. در این پژوهش برای تجزیه تحلیل فرضیات و بررسی برازش کلی مدل مفهومی از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. همچنین از رویکرد حداقل مربعات جزیی )کمترین توانهای دوم PLS برای اجرای فرضیات در قالب مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را پروژههای مشترک میان دانشگاههای فنی تهران و صنایع مختلفتشکیل داده است. تعداد این پژوهشها در حدود 193 است که در طی 5 سال گذشته میان این دانشگاهها و صنعت بوده است. نتایج این پژوهش نشان داد که همکاری صنعت-دانشگاه میتواند بر توسعه مجصول جدید و ایجاد فرایند جدید موثر باشد. بر این اساس همانطور که از نتایج پژوهش قابل مشاهده است، همکاری صنعت و دانشگاه سبب بهبود کانالهای انتقال دانش و کاهش موانعخواهد شد. با توجه به اثر مثبت کانالهای انتقال دانش بر محصول و فرایند جدید و همچنین اثر منفی موانع بر محصول و فرایند جدید میتوان مشاهده کرد که همکاری صنعت-دانشگاه بهطور مستقیم و غیرمستقیم بر ایجاد محصول جدید و فرایند جدید اثر دارد. همکاری صنعت-دانشگاه با کاهش اثر موانع و بهبود اثر کانالهای انتقال دانش سبب بهبود توسعه محصول و فرایند جدید میشود.

Keywords:

همکاری صنعت-دانشگاه , نوآوری فناوری , کانال انتقال دانش , مدل معادلات ساختاری