نکیسا شاه حسینی بیرگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدشوشتر
عمران کهزادی سیف آباد - گروه شهرسازی و معماری واحد شوشتر دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر ایران

در حوضه ی معماری،توجه به مخاطرات زیست محیطی و تاثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان،تاکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون ورضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت،آسایش و سلامت او را تامین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید.در معماری پایدار، بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور وطبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمی شود،انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و برسلامت انسان تاثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینه ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرارگرفتن در چرخه ی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعه ی پایدار حرکت می کند. با توجه به بحران انرژی در جهان و رشد سریع شهرنشینی به نظر می رسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارایه شود. هدف از نگارش این مقاله شناخت روش هایی برای دستیابی به معماری پایدار است که امروزه به فراموشی سپرده شده وجامعه دچار معضلاتی ناگوار گشته است چه نیکوست که با شناخت اصول ومفاهیم معماری پایدار واستفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه پایدار کوشت باشیم.در این مقاله سعی شده است مفاهیم معماری سبز، اصول و کلیات آن و همسویی آن با معماری پایدار و حرکت به سوی توسعه پایدار را بررسی نماید.برای بدست آوردن نتایج مطلوب،از شیوه های مطالعاتی،تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب،رساله،مقالات وسایت ها استفاده شده است.درپایان می توان نتیجه گرفت که ساختمان پایدار علاوه بر،برآوردن نیازهای جسمی انسان ها،نیازهای روحی آنها را نیز مرتفع می سازد و درواقع نظام هایی هستند که توسعه پایدار را در سطح جامعه براساس سلامت بشر،بهره وری ورفاه،بیان می کنند. امید است که بتوان از این طریق قدمی کوچک در مسیر هدایت ساخت ابنیه در طبیعت سبز برداشت و معماری سبز و پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد.

پایداری،معماری پایدار،طراحی پایدار،اصول پایداری،معماری سبز