بررسی ریختشناسی اقلیمی حیاط مرکزی در اقلیم گرم و خشک نمونه موردی خانه های یزد

همواره طبیعت نقش به سزایی در شکل گیری شهرها و به تبع آن معماری و به ویژه مسکن داشته است. در گذشته رابطه انسان، محیط طبیعی و معماری به صورتی بوده که هم انسان در ارتباط مستقیم با طبیعت بوده و هم معماری به خصوص مسکن در بستر طبیعت شکل می گرفته است .ساختار حیاط مرکزی چه در زمینه شکلی (هندسه کلی طرح - هندسه جزیی عناصر) و چه در روش پدیداری (مصالح - فن آوری) به شدت از ویژگی های بستر و توانمندی های محلی اثر پذیرفته است. تناسبات حیاط مرکزی نقش عمده ای در تعیین میزان انرژی تابشی جذب شده در سطوح مختلف حیاط و ایجاد شرایط آسایش بصری و حرارتی برای ساکنین ایفا می کند. شناخت الگوی بهینه حیاط مرکزی در مناطق مختلف کشور نیازمند انجام مطالعات دقیق در میزان سایه اندازی الگوهای مختلف حیاط با تناسبات گوناگون است. پژوهش حاصل با محوریت نمونه موردی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به بررسی ریخت شناسی حیاط مرکزی و نقش آن در سازماندهی خانه ها در اقلیم گرم و خشک(یزد) پرداخته است.در این مقاله سعی گردید تا ویژگی های حیاط مرکزی در شهر یزد در اقلیم گرم و خشک بررسی شود تا بدین طریق به ارتباط معماری گذشتگان در جهت استفاده بهینه از انرژی و پایداری محیط اشاره شود.

Keywords:

یزد , حیاط مرکزی , تناسبات , تابش خورشید , پایداری