بررسی حس مندی بافت سنتی جوانشیرکرمانشاه بارویکرد پدیدارشناسی

بافت های سنتی درشهرها خاطرات و تصورات خود را سکنا می دهند و تحت حال و هوا و جوی جامع و فراگیر گردهم می آورند. اگر که خانه های سنتی مامن خاطرات فردی است، بافت های سنتی درشهر بستر خاطرات جمعی ما است، خاطراتی که در تعامل و تبادل با دیگران، همشهریان و ساختار شهر شکل می گیرند. معماری حاضر جزوی از یک وضعیت بحرانی جامع و گسترده است . یکی از وجوه این وضعیت بحرانی فقدان انتقال احساس در اغلب بناهای جدید است هدف دنبال شده دراین مقاله چگونگی تبیین معماری حواس دربافت قدیمی جوانشیر است، معماری ای که به تفوق بینایی تن نمی دهند و خواهان ارجاع به سرچشمه ی راستین ادارک است، ادرک چند – حسی و چندبعدی که در آن تن انسانی حضوری فعال و کارآمد دارد، و همه ی حواس در آن حاضر اند.شیوه تحقیق بامراجعه مکرر ومشاهده دقیق بافت ،همچنین به صورت میدانی و کتابخانه ای انجام پذیرفته است

Keywords:

حس مندی , پدیدارشناسی , معماری حواس , محله جوانشیرکرمانشاه , خاطرات جمعی