سارا مرادی نژاد - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تهران شمال

در این مقاله به ارتباط دو طرفه و متعامل بین هویت و معماری پرداخته شده و با بررسی خصوصیات هویت و معماری در دوران های مختلف و براساس تعامل دو جانبه ی دال و مدلول شکل گرفته شده است. نظام دال و مدلول هویت و معماری در پسامدرن، به سوی آینده حرکت می کند و رجوع به گذشته نیز دارد و در پی خلق معنا است که به عدم تکرار می پیوندد. از سویی هویت، مفهومی پویاست که در گذر زمان تغییر مستمر دارد و به تعبیری، برقراری پیوندی سرشار از معنا با جهانی از متشکل از چیزهاست. و فضای معماری، بستر برانگیختن تفکر و احساس در درون انسان هاست که در آن اندیشه های متعدد روی هم قرار می گیرند و مخاطب، لایه ای از هویت معماری را بنا به ساختار هویتی خود قرایت می کند. در این راستا مولف و مخاطب هر دو نیز مقید به زمینه و شرایطی هستند که معماری در چارچوب آن وضعیت پدید آید. مفهوم هویت و معماری پسامدرن تلاش برای تفسیرهای متنوع با رهیافت های گوناگون در فضای سرزنده معماری است. و به انسان ها این امکان را می دهد که انرژی خود را به فعلیت درآورند و مطابق مقتضای هر موقعیتی که در آن قرار می گیرند، آزادانه عمل کنند و با تفسیر لایه های متعدد و از دیدگاه های متفاوت به فضا معنا دهند.

هویت، معماری، پسامدرن، دال و مدلول، مخاطب، معنا