سارا دایی چین - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد کرمانشاه
سارا علیپور - دکترای معماری و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد کرمانشاه

بامدرن شدن زندگی شهری خصوصادر شهرهای ایران که بدلیل مهاجر پذیر بودن دارای شرایط خاصی است،محلات ازهویت قدیمی خودخارج شده اند و مبنای شکل گیری آنها بر پایه شباهت های فرهنگی،بلکه توان اقتصادی است که قومیت ها و فرهنگ های مختلف رادر کنار هم قرار میدهدواز این رو تعاملات اجتماعی در میان ساکنان محلات کاهش یافته است.یکی ازمعیارهای موردتوجه معماران افزایش تعاملات وپایداری اجتماعی درمقیاس یک محله است.محله رکنی است بین خانواده وشهر.فضای جغرافیایی خاصی داردو هرخانواده نسبت به محل سکونت خوداحساس خاصی مانند خانه اش دارد.این احساس موجب میشود تاهرکدام از مابه هنگام ورود ه محدوده مان،حس آشنایی را تجربه کنیم .درگذشته هر محله نامی داشت که برگرفته از افراد معروف ساکن در آن محل یا برگرفته از موضوعیتی خاص بوده است.در دهه های اخیر با رشد همه جانبه شهر،کارشناسان نگران موضوعیتی بنام هویت شهر شدند که با گسترش محدوده های شهری با چالش جدی موجه شده بود؛که از همین رو کارشناسان توصیه می کنند که تفکیک شهر به واحد های کوچکتر یا همان محله و توسعه امر محله محوری می تواند به احیای فرهنگ محله ای کمک کند.بر همین اساس که تشکیل مجموعه ای با عنوان سرای محله در مناطق شهری براساس ضوابط محله ای میتواند مشارکت مردم در امور فرهنگی و اجتماعی را به همراه داشته باشد؛در واقع سرای محله مکانی است که برای ساکنین محله فرصت انتخاب یک رابطه دوستانه و تعامل افرا درا بوجود می آورد.در معماری این فرصت می تواند بوسیله رفع یک نیاز اجباری آغاز شود و باتعاملات اجتماعی اهالی محله پیشرفت کند و با پیوند های اجتماعی و فرهنگی بین اهالی محله ادامه یابد. این مقاله با هدف معرفی راهکارهایی جهت عملکرد بهتر سرای محلات شکل گرفته که در ادبیات و مبانی نظری تحقیق حاضر از شیوه توصیفی-تحلیلی و ابزارهای گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است.

محله،سرای محله،تعاملات و پیوند های اجتماعی،پایداری