اعظم رمرودی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث؛ دانشگاه سیستان و بلوچستان؛ دانشکده الهیات
ولی الله حسومی - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان؛ دانشکده الهیات؛ گروه علوم قرآن و حدیث
سیدمحمدحسین موسوی - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان؛ دانشکده الهیات؛ گروه علوم قرآن و حدیث

قرآن کتابی است که کلام آن استوار، با صلابت و مشحون از محاسن و زیباییهای ادبی می باشد و اسلوب و معیارهای بلاغت در بافت و سور آیات به آن شیوایی کار به رفته است در . این مقاله یکی از اسلوب های بدیعی (احتراس) از قرآن استخراج و مطابق و آثار نظریات دانشمندان اسلامی بررسی شده است .هدف اصلی شناساندن نمونه های بدیعی قرآن به جویندگان و دانشپژوهان است به تا محاسن و مفاهیم عمیق کلام الهی بیشتر پی ببرند . مقاله حاضر با روش توصیفی _ تحلیلی می باشد ، جامعه آماری شامل آیاتی است که ی نمونه این لفظی بدیعی ها آن در برجسته است با توجه به یافتههای تحقیق، این نتیجه حاصل که شد نظممتن، برخاسته از شیوه تلفیق کلمات و ترکیبات با یکدیگر و صلابت و استواری کلام، ناشی از کاربرد طبیعی این در ها آرایه آیات است؛ بدین علت قرآن شیوا، در و رسا اوج فصاحت و بلاغت است

قرآن، علم بدیع، احتراس، تکمیل، ایغال، تذییل