اصل نسبی بودن احکام دادگاهی در حقوق ایران
عنوان مقاله: اصل نسبی بودن احکام دادگاهی در حقوق ایران
شناسه ملی مقاله: NHSC01_041
منتشر شده در همایش ملی علوم انسانی در سال 1396
شناسه ملی مقاله: NHSC01_041
منتشر شده در همایش ملی علوم انسانی در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه آناهید - گروه الهیات، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
امیر جباری - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
شهریار غفاری نوران - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
فریبرز لطفی - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
خلاصه مقاله:
فاطمه آناهید - گروه الهیات، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
امیر جباری - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
شهریار غفاری نوران - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
فریبرز لطفی - گروه حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
اصل نسبی بودن رای دادگاه مدلول خروج از وضعیت طبیعی، نشانه ی ورود به وضعیت مدنی و قلمرو حاکمیت قضایی قانون است. هر چنداین اصل، در متنی قانونی منصوص نشده، اما بیتردید مبنای بسیاری از قواعد موجود به ویژه در حقوق دادرسی خصوصی است. اینتحقیق به روش کتابخانه ای و با هدف بررسی اصل نسبی احکام دادگاهی در حقوق ایران انجام پذیرفته و تلاش شده است مباحث مختلفمربوط به اصل نسبی بودن احکام دادگاهی و ابعاد مختلف آن را پوشش دهد.
کلمات کلیدی: اصل نسبی احکام دادگاهی، شخص ثالث، آیین دادرسی مدنی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/653376/