دنیا میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشگاه آزاد بین الملل کیش
مجتبی مهدوی نیا - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی،دانشگاه هنر
محمدمهدی غیایی - استادیار گروه معماری،دانشگاه آزاد واحد یادگار امام

با افزایش شهرنشینی و کمبود شدید فضاهای خصوصی ، تغییر در شیوه زندگی و اغلب تک فرزندی شدن خانواده ها و در نتیجه محدودیت فضایی و زمانی بیشتر برای کودکان و بازی و محدود شدن روز افزون عرصه حضور کودکان به عنوان مهمترین و در عین حال آسیب پذیرترین گروه جامعه و با اثبات فرضیاتی که انتظارات کودکان امروز از فضای بازی را فراتر از تاب و سرسره های سنتی دانسته و آن را نیازمند بازنگری می بیند و تاثیر محیط کالبدی را روی رفتارهای بازی کودکان و فعالیت فیزیکی آنها تایید می کند، سعی در ارایه اصول و نگرشی نو در باب طراحی فضاهای بازی کودکان دارد.نگرشی که طراحی زمین های بازی معاصر را بر اساس شناخت نیاز کودکان امروز و ارتقای کیفیت محیط شهری هدف نهایی خود قرار می دهد تا فرصت های بازی کیفی را از طریق فرآیند آگاهانه ایجاد کند

روانشناسی محیط، خلاقیت، معماری، کودک، محیط های باز