زری افشار - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه فردوسی مشهد
مریم قاسمی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد
پرویز رضوانی مقدم - استاد گروه زراعت، دانشگاه فردوسی مشهد
خدیجه بوزرجمهری - دانشیارگروه جغرافیای و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد

با توجه به افزایش روزافزون تقاضای گیاهان دارویی در ایران و جهان، کشت بعضی از گیاهان دارویی به دلیل سازگاری و عملکرد مطلوب و نیاز آبی پایین در شرایط خشک سالی کشور و نیز قابلیت تولید در زمین های کم بهره می تواند در افزایش بهره وری از منابع آب وخاک موثر واقع گردد. بر این اساس در دهه گذشته کشت گیاهان دارویی از سوی سازمان های متولی من جمله جهاد کشاورزی و بخش خصوصی در نواحی روستایی شهرستان چناران تشویق گردید اما موفقیتی حاصل نشد. لذا تحقیق حاضر باهدف شناسایی مهم ترین دلیل عدم موفقیت کشاورزان در کشت گیاهان دارویی شهرستان چناران صورت گرفته است روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از جنبه هدف پژوهشی کاربردی می باشد، تجزیه وتحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شده است، واحد تحلیل در این مطالعه 245 بهره بردار کشاورز در 16 روستای شهرستان چناران بوده است. تعداد 13 شاخص به عنوان دلایل عدم موفقیت کشاورزان در این زمینه تعیین و سپس به کمک آزمون تی تک نمونه ای آزمون گردید. از دیدگاه کشاورزان عمده ترین دلیل عدم موفقیت کشت گیاهان دارویی عدم حمایت نهادهای متولی در ارایه بذر و نشا با میانگین 4.24 و سپس حمایت ضعیف دولت از کشاورزانی که اقدام به کشت گیاهان دارویی می کنند با میانگین 4.20 می باشد.

دارویی، دلایل عدم موفقیت، شهرستان چناران، کشاورزان، الگوی کشت