امیرعباس سبحانی - دانشجوی رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان پردیس آیت الله خامنه ای

امروزه سازمان ها در تلاش اند تا شایسته ترین افراد را شناسایی و جذب کنند. وضعیت سازمانی و منطق حاکم بر آن ایجاب می کند از هر کسی و هرچیزی به درستی و متناسب با موقعیت، بیشترین استفاده شود. شایسته سالاری بهره گیری از انرژی خلاق افراد نخبه و برگزیده اجتماع است. حضرت علی (ع) مسیله توان، لیافت و شایستگی افراد را جزیی از بحث عدالت می دانند و این اصل را مهم ترین اصل اداره جوامع قرار داده، معتقدند که هر پستی به تناسب، به توان، خلاقیت، شایستگی و تخصص خاصی نیاز دارد و جایز نیست افراد هرکدام به جای دیگری قرار گیرند.شایسته سالاری مبتنی بر شایسته خواهی و شایسته گزینی است. این شایستگی ها شامل دانش، مهارت ها، توانایی ها، به همراه سازه هایی نظیر ارزش ها، انگیزش، نوآوری و کنترل خود می باشد. نظام شایستگی سالار، نظامی است که در آن بهترین افراد در بهترین جایگاه با بالاترین بازده، کار انجام می دهند و متناسب با تلاش خود حقوق و مزایا دریافت می کنند. این مقاله، با رویکرد تحلیلی و به روش تحلیل محتوا، به استخراج مولفه های شایستگی سالاری، و شناسایی شاخص ها از منظر اندیشمندان غربی و متن نهج البلاغه پرداخته است.

شایستگی سالاری، سازمان، مدیریت، نخبه گرایی، امام علی (ع)، اندیشمندان غربی