یونس فروزان - دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی

گسترش اینترنت در کشور ایران باید به گونهای باشد که به رشد خلاقیت در جوانان کمک کند، نه اینکه موجبات خلاقیتزدایی و انزواطلبی را فراهم آورد. همچنین سیاستگذاری در مورد توسعه اینترنت نباید به توسعه مصرف یا بازتولید محتوای آن محدود شود؛ بلکه باید گسترش فرهنگ بومی مذهبی و مقاومت فرهنگی را به دنبال داشته باشد، بنابراین بیش از توسعه اینترنت باید به نظام تولید و سازماندهی الکترونیک اطلاعات علمی، فرهنگی بر اساس استانداردهای قابل5 تبادل در شبکه اهتمام داشت و بودجههای کلانی را به این امر اختصاص داد. تدوین و اجرای قوانین مورد نیاز و روزآمد در حوزه ارتباطات شبکهای بسیار اساسی است. در سیاستگذاری آموزشی باید چگونگی کاربرد فنآوری توسط متولیان آموزشوپرورش و بررسی تاثیر آن بر مخاطبان در نظر گرفته شود. نظام نظارت فرهنگی بر محتوای دادههای مبادله شده و ثبت ملی، نقشی اساسی در پیشگیری از گسترش تهدیدات دارد. به نظر میرسد اینترنت که به طور بالقوه میتواند هم تهدید و هم فرصتی طلایی برای امنیت فرهنگی و سیاسی باشد، به عرصهای فراخ برای رقابت گروههای فشار سیاسی و فرهنگی تبدیل شده است. فقدان دانش جامعنگر در مورد صورت مسیله و نبود مطالعات سیاستگذاری مقایسهای در کشور، حاکمیت روش آزمونوخطا و اعمال سلایق فردی و سازمانی را به دنبال داشته است. مسیولیتپذیری دولت در سیاستگذاری علمی، کارشناسانه و همهسونگر بوده و بهرهگیری از تمام توان علمی کشور، شرط اصلی تحقق بیشترین منافع و کمترین آسیبها از گسترس صنعت اینترنت در ایران است.

فضای مجازی، تربیت، بحران های هویتی، تهدیدات فرهنگی